Door een wervelaandoening leeft Fiony Langestraat (49) uit Druten al ruim de helft van haar leven met chronische rug- en nekpijn en uitval in haar armen en benen. Tot ze vorig jaar ineens helemaal niet meer kon lopen. Nog een operatie bleek niet meer mogelijk: Fiony was uitbehandeld. Een online zoektocht bracht haar bij Het Rughuis. “Ik heb er leren ontspannen.”
Sinds haar 23ste heeft Fiony maar liefst vijf operaties gehad om haar rugwervels, die door haar aandoening versneld uitdrogen en inzakken, weer vast te zetten. “Ik heb hierdoor veel moeten opgeven”, vertelt ze. “Vooral zitten was erg moeilijk. Ik ben dan ook volledig arbeidsongeschikt verklaard.”
Uitbehandeld
Ondanks een leven met chronische pijn bleef Fiony altijd positief. “Ik ging uit van wat ik nog wel kon.” Dat veranderde vorig jaar zomer. “Ineens stopten mijn benen ermee. Dat wordt weer een operatie, dacht ik. Nou, niet dus. Ik was in dat deel van mijn rug al eens geopereerd en nog een ingreep was niet mogelijk. Ik kreeg te horen dat ik was uitbehandeld.”
Neerwaartse spiraal
Hoewel de diagnose paste bij het natuurlijk verloop van haar ziekte, kwam de boodschap hard aan. “Ik zag geen perspectief meer, helemaal nu er geen medische oplossing meer was. Door mijn ziekte was mijn gevoel van eigenwaarde al laag en mijn kinderen waren inmiddels groot. Voor mijn gevoel was ik alles kwijt. Ik kwam in een neerwaartse spiraal.”
Snelle intake
Om hier weer uit te komen, ging ze online op zoek naar specialistische hulp voor chronische rug- en nekklachten. Zo kwam ze bij Het Rughuis terecht. “Vooral het sterker maken van de rug sprak mij erg aan, om beter te leren lopen.” Al binnen twee weken had ze een intakegesprek, gevolgd door oriëntatiegesprekken met drie verschillende psychologen. “Ik werd er bijna achterdochtig van, zo snel en goed is alles geregeld. Je hoeft zelf nergens achteraan te zitten, ze nemen je alles uit handen.”
Geen kans tot piekeren
Over de psychische ondersteuning had Fiony in het begin haar twijfels. “De pijn zit niet tussen mijn oren, dacht ik. Ik mankeerde echt wel iets.” Tijdens het behandeltraject, dat zeventien weken duurde, verdween haar scepsis al snel. “Ik heb geen enkele sessie overgeslagen. Ik vond het heel fijn om alles wat tegenzat dezelfde week nog met mijn behandelaren te kunnen bespreken, ook de positieve dingen. Je krijgt geen kans om te piekeren en je wordt in alles serieus genomen.”
Leren ontspannen
Fiony leerde door de sessies haar pijn te beheersen. “Ik heb leren luisteren naar mijn lichaam en om mijn grenzen aan te geven. Doordat ik mijn hele leven korsetten en nekbraces heb gedragen, had mijn lichaam geleerd om altijd voorzichtig te zijn. Zo zat ik bijvoorbeeld altijd kaarsrecht, wat weer pijnklachten in andere delen van mijn lichaam veroorzaakte. Bij Het Rughuis heb ik geleerd om delen van mijn lijf te ontspannen en daardoor ‘compensatiepijntjes’ los te laten. Zo is de pijn in mijn romp nu grotendeels weg. Hierdoor voel ik veel beter welke pijn er overblijft.”
Scootmobiel
Gedurende het traject verdween ook haar weerstand tegen hulpmiddelen zoals een scootmobiel. “Mijn instelling was altijd: ik ben niet kapot. Maar ik heb moeten accepteren dat ik niet meer kan lopen. Hulpmiddelen zijn er om energie over te houden voor dingen die me voldoening geven. Het Rughuis heeft me geleerd om over die drempel te stappen en om weer positief over mezelf te denken. Dat lukt tot nu toe aardig, ik voel me elke dag sterker worden.”
Trots
Haar grootste winst? “Ook al kan ik niet meer lopen, ik doe weer mee. Een zenuwbeschadiging praat je niet weg, maar door anders met de pijn om te gaan kan ik nu meer dan voorheen. Zo volg ik momenteel een cursus programmeren en wie weet kan ik in de toekomst wel weer werken. Ik ben trots op wat ik heb bereikt. Zonder het behandelteam van Het Rughuis was me dat nooit gelukt.”
